Wat een confronterend moment als je een stukje schrijft voor de ‘schoolkrant’ van oud-medewerkers en oud-leerlingen en je je -dus- realiseert hoe lang je terug moet gaan in je geheugen. Om maar een gemiddelde van mijn periode aan het St. Jans te nemen, het is zo’n 45 jaar geleden. Zijn mijn herinneringen leuk, zoals sommigen op een geweldige tijd terugkijken waarin er van alles in hun brein en de rest van hun lichaam werd ontdekt? Nou eerlijk gezegd niet. Lag dat aan de school? Ach, ik weet het niet. Zoals bij zovelen ontluikte ook mijn seksualiteit zich toen en voelde ik me een vreemde tussen alle stoere verhalen en dito acties van medeleerlingen. Ik kon mijn homoseksualiteit nog geen plek geven, sterker nog het was ook geen onderwerp waarover je het had en ook niet eentje waarvan ik de reikwijdte al kon beseffen. Homoseksualiteit was voor iedereen een ver-van-ons-bed show, laat staan dat er actieve voorlichting over was.
Leraren
Er was een leraar die door ons allemaal vreselijk gepest werd omdat hij zich zichtbaar anders gedroeg. Mijn God, wat zou ik nog graag mijn excuses aanbieden als ik wist waar hij nu was. En er was een leraar waar ik stapelgek op was, een echte vent, stoer en aantrekkelijk. Moet ik hun namen hier noemen? Dat is dan het gekke, dat doe je niet al kan dat tegenwoordig wel out-in-the-open gelukkig. Geheimen bestaan niet meer, talkshows moeten ergens van leven….
En o ja, dat herinner ik me nu, er was er ook eentje die het waarschijnlijk door had bij me en me min of meer stalkte, althans zo noemen we dat nu. Ik was het (gelukkig) helemaal vergeten maar het komt nu weer terug. Ook bij hem zal ik het vak maar weglaten waarin hij lesgaf. Overigens maar goed dat ik hem dan weer niet aantrekkelijk vond, anders had ik wellicht mijn ontmaagding overgehouden als herinnering aan het St. Jans. Maar of Johannes de Doper (de officiële naam van de latere Heilige) hier nou zo blij mee geweest zou zijn, weet ik niet ha ha! Al is de Sint Jansavond (23 juni) wel de vooravond van Sint Jansdag en daarmee van de zomerfeesten waarop er ongetwijfeld heel wat aangeklooid werd en wordt.
Liefde voor taal
Ah vergeet ik bijna mijn lievelingsleraar (sorry voor de rest): de toen net afgestudeerde Wim Daniels! Tjonge jonge, wat was het een feest om les van hem te krijgen en daarmee de liefde voor taal mee te krijgen. Ja, dus toch nog liefde gevonden op school! En Wim, ja die ben ik gelukkig nog wel af en toe tegenkomen in mijn latere bestuurlijke leven.
Kortom, wat een heerlijke herinneringen!
Onno Hoes, examenjaar 1980
@Nieuwsbrief 4, oktober 2020